We zijn in Maastricht met Avigail.
We hebben het goed.
Mama slaapt bij Avigail op de kamer en papa en Yosef komen veel langs
of we gaan met elkaar wandelen.
De zuurstof ondersteuning is inmiddels uit, de verpleegkundigen hebben hier de saturatie gemeten en met de dokter overlegd. Hij kan gestopt.
Wat fijn, dat beweegt heel wat gemakkelijker.
Maar daarvoor zijn we niet gekomen.
Gisteren zijn ze gestart met puncteren, hersenvocht via de drain uit Avigail haar hoofdje te halen.
Het plan is om dagelijks te puncteren en dan donderdag een MRI te doen
en dan donderdag of vrijdag een operatie.
Dit alles afhankelijk van de situatie van Avigail, en de rest van het ziekenhuis.
We zijn dankbaar terug te zijn, al deze stappen weer te kunnen zetten. Sommige mensen weer terug te zien. Geen idee waarom we hier precies zijn maar het is fijn om hier nu heel anders,
veel gemakkelijker te zijn. Net of we de kans hebben het hele ziekenhuis avontuur opnieuw maar nu gemakkelijk te doen.
We hebben gisteren heerlijk met z'n vieren gewandeld buiten en in de speeltuin hier op het ziekenhuis terrein gespeeld. Dineren doen we ook met elkaar in het Ronald MC Donald huis.
Yosef speelt weer met het bekende speelgoed. Mensen herkennen ons nog.
Waarom en waartoe, we hebben geen idee, maar dit is G-d 's plan.
En we genieten. Hij bracht ons terug.
Hij maakt alles goed en gemakkelijk tot nu toe.
Avigail is begonnen met naar ons te lachen!